خاطره ناصرالدین شاه از اولین ملاقات با اولین سفیر امریکا در ایران
29 جمادی الثانی 1303( 15 فروردین 1265).

روزنامه دوشنبه بیست و نهم جمادی الثانيه را مخصوصا باید نوشت. امروز آفتاب خوبی بود. گرم و پاکیزه، بوی بهار می آمد. بسیار هوای ملایمی بود. می توان گفت که امروز اول بهارست، صبح همه آمدند، توی اندرون وسط حیاط که می خواهند برای ما عمارت خوابگاه بسازند. تجیر کشیدند، که ان شاء الله از فردا که سه شنبه است، شروع به پی کندن و ساختن نمایند.
امروز پنج به غروب ایلچی که تازه از ینگ دنیا آمده است، به حضور می آید با تشریفات. شاهزاده ها ملک آرا، عزالدوله، رکن الدوله، مؤیدالدوله و سایر شمشیر داشتند. مشیرالدوله بود. ایلچی آمد. در تالار آینه موزه. پسری داشت به سن بیست ساله، نایب اولش بود. لباس نظامی پوشیده بود، کپیتانی. اما خود ایلچی لباس تجار را پوشیده بود، اگر چه خودش در نظام منصب
جنرالی دارد. ولی چون داخل اهل قلم شده و رسم ینگ دنیا این است، اهل نظام که داخل اهل قلم می شوند لباس نظامی نمی پوشند، نپوشیده بود. مرد بالابلندی، سبیل نظامی دارد، سنش به نظر پنجاه سال می آمد. چون اهل نظام است، خیلی کج خلق و غیور بود. به نظر خیلی عاقل و زرنگ می آمد. چاق بود و شکم گنده، زیاد،نه، به قاعده.

لازم به توضیح است که ،آمریکائیان قبل از آنکه روابط سیاسی با ایران ایجاد کنند به این کشور رفت و آمد می کردند . اما مناسبات سیاسی و دیپلماتیک بین دو کشور در ژوئن سال ۱۸۸۳ میلادی بر قرار شد . ایالات متحده در این تاریخ وزیر مختاری به نام ساموئل گرین بنجامین Samuel Greene Wheeler Benjamin به تهران فرستاد . وی سفارت کشورش را در ایران تاسیس کرد . دولت ایران هم 5 سال بعدحاجی حسینقلی خان صدر السلطنه فرزند میرزا آقا خان نوری صدر اعظم را در اکتبر ۱۸۸۸ به واشنگتن فرستاد که بعدها به ( حاجی واشنگتن ) مشهور گردید . در این دوره دولت امریکا فعالیت چندانی در ایران نداشت . مهمترین کار دولت ایالات متحده امریکا در این دوره حمایت از میسیو نرها و مبلغان مذهبی آمریکایی در ایران بوده است .
وی تجربیاتی که در طول مأموریت خود در این سفر دوساله و اندی ایران داشته تحت عنوان « ایران و ایرانیان عصر ناصرالدین شاه » به رشته تحریر در آورد. که در ایران ترجمه و منتشر شد.