[۱۳۱۲ ه.ق]

قرار نامه واگذاری اختیار جنگلهای دولت علیه ایران
از آستارا تا استرآباد به اتباع روس در عصر ناصری

فصل اول: دولت علیه ایران اختیار تمامی جنگلهای گیلان و مازندران و تنکابن و کجور و استرآباد وغيره از آستارا تا استرآباد و بندر جز را به تجارتخانه کوسیس و توفیلاکتس واگذار می نماید، در مدت پنج سال شمسي، که چوب شمشاد و گردو و غیره آنچه خواسته باشد قطع و به فرنگستان حمل نماید و باید زیاده از دویست و پنجاه هزار اصله از چوب شمشاد قطع ننمایند .
فصل دویم : بدون اجازه تجارتخانه مزبوره احدی حق دارد که از جنگلهای مزبوره برای حمل به خارجه، از راه دریا یا خشکی هیچ رنگ چوبی را قطع نماید و همچنین احدی حق ندارد تخته یا زغال حمل به خارجه نماید.
فصل سیم : ديوان اعلی قدغن سخت و ممانعت خواهد نمود، که احدی بدون اجازه تجارتخانه مزبوره، مداخله در جنگلها نکند و هرگاه احدی به غير از گماشتگان کوسیس و توفیلا کتس، چوبی یا تخته برای حمل به خارجه بریده باشند، دیوان اعلی متعهد است که در هر نقطه از نقاط مزبوره، ضبط نموده ،عین چوب یاتخته را تحویل گماشتگان کوسیس و توفیلا کتس و نماید. و همچنین به حکومتهای ولایات در تقویت تجارتخانه مزبوره در پیشرفت کار و حفظ حقوق آنها، تاکیدات و احکام لازمه صادر خواهند فرمود که تعدی به کارگزاران و عملجات تجارتخانه مزبوره وارد نیاید.
فصل چهارم: اولیای دولت علیه ایران، به تجارتخانه کوسیس و توفیلا کتس حق می دهند، که جنگلهای مزبوره را کلا و بعضا به دیگری از تبعه دولت علیه ایران یا روسیه یا غيرهما، واگذار نماید. سوای چوبهای شمشاد که مطابق فصل اول باید مخصوصا در دست تجارتخانه مزبوره باشد و به دیگری واگذار ننماید.
فصل پنجم: اولیای دولت علیه ایران به تجارتخانه مزبوره وعده می دهند که بعد از انقضای مدت پنج سال، جنگلها را به تجارتخانه مزبوره، در صورتی که طالب باشد، در پنج سال دیگر به مبلغ معين و شروط همین قرارنامه واگذارند و اگر هم دیگری طالب شود و زیاده نماید، تجارتخانه کوسیس و توفیلا کتس را مقدم بدارند ،و اگر تجارتخانه مزبوره طالب نشود ، و اولیای دولت علیه به کمپانی دیگر واگذار نماید ، انبارها و خانه هایی که تجارتخانه مزبوره برای این کار ساخته و مهیا نموده، اولیای دولت علیه مساعدت خواهند نمود، که آن خانه ها و انبارها را به آن مستاجر جدید به قیمت عادله به فروش برسانند
فصل ششم: تجارتخانه کوسیس و توفیلا کتس متعهد است که در مدت پنج سال مبلغ پنجاه و پنج هزار تومان پول سفید رایج ایران، در هر سالی یازده هزار تومان به دیوان اعلی به دو قسط متساوی، یکی در نیمه یانوار[ژانویه] که تقریبا هشتم دلو می شود و یکی در نیمه مای [می] که تقریباً هشتم جوزا می شود کارسازی نماید و بجز این وجه نباید دیوان اعلی و حکومتها به اسم گمرک و راهداری و اسامی دیگر وجهی از تجارتخانه مزبوره به جهت چوب آلات و ذغال ،چه در ولایت و چه در وقت حمل به خارجه، چیزی مطالبه نمایند.
فصل هفتم: تجارتخانه مزبوره متعهد است که متعرض جنگلهای محل تفرج اعليحضرت همایونی روحنا فداه نشود و از آنها چوب قطع ننماید. در تمام رودخانه چالوس از ابتدا تا انتها، هر دو طرف رودخانه را از اول كاليجرود الى آخر بحر رودبار که لب دریا است .
فصل هشتم: تجارتخانه مزبوره رعایت صاحبان املاک حول و حوش را، چنان که سابقا می نموده خواهد نمود و در صورتی که صاحبان املاک بخواهند نسبت به کارگزاران تجارتخانه مزبور، اجحاف و بی حسابی نمایند، اولیای دولت علیه متعهدند ،که رفع اجحاف و تعدی آنها را بفرمایند.
فصل نهم: این قرار نامه از ۱۸ یانوار ۱۸۹۵، مطابق ۱۱ دلو یونت ئیل ۱۳۱۲ لغايت ۱۸ یانوار ۱۹۰۰ مطابق ۱۱ دلو تنكوزئيل ۱۳۱۷ برقرار خواهد بود. تحریراً... ۔
منبع : فاطمه قاضیها، اسناد روابط ایران و روسیه ، از ناصرالدین شاه تا سقوط قاجاریه، تهران ، مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی، 1380 صص 281 - 284