تا قبل از مسافرت های ناصرالدین شاه به فرنگ، لباس زنها عبارت بود از پیراهنی کوتاه و ارخالقی از آن کوتاهتر که برای پوشاندن بالای تنه بکار می رفت و زیر جامه ای که تا پشت قدمها را می پوشاند. در زمستان کلجه ای هم برای حفظ از سرما بر آن اضافه میشد . سرپوش زنها هم چارقدی بود که سر و موهای بافته بلند آنها را میپوشاند . وقتی که می خواستند از خانه بیرون بروند، چاقچوری که زیر جامه در آن بگنجد، برپا و چادر سیاهی بر سر و رو بندی از پارچه سفید با قلابه جواهر که از پشت کله آنها می درخشید، بصورت میزدند . نقاب موئی مال خانم کربلائیها و پیر زنها بود . مسافرت شاه به فرنگ و دیدن لباس بالرین های پطرزبورغ که شلوار بافتهای چسبان ناز کی بپا میکردند و زیر جامه بسیار کوتاهی به ا ندازه يك وجب روی آن پوشیده و روی انگشت پا با نوای موزيك می ر قصیدند ، شاه هوسناك را بر آن داشت که زنهای حرم خود را به این لباس در آورد . مد لباس خانمها هم همیشه از اندرون شاه بیرون آمده ابتدا به شاهزاده خانمها و زنهای اعیان و بعد به سایرین سرایت می کرد. این بود که زنها هم شروع به کوتاه نمودن زیر جامه ها کردند. و در هزار و سیصد که من در نظر دارم، زیر جامه خانمهای شیك جوان ، از پشت قدمها تا سر کاسه زانوها بالا رفته بود وزنهای مسن تر زیر جامه را قدری بلندتر می پوشیدند. هرچه جلوتر می رفت زیر جامه ها کوتاهتر می شد تا بالاخره هوس شاه تمام شد و زیر جامه کوتاه منسوخ گشت و نیم تنه و چادر نماز، جای این لباس جلف راگرفت. نیم تنه که بجای ارخالق سابق بود ، با آستین شمشیری بی پیرایه و يخه برگردان یا عربی و بسته، برای پوشاندن بالاتنه بکار میرفت. چادر نماز کوتاهی از همان پارچه نیم تنه که اگر به کمر می بستند تا پشت قدمها را می پوشاند، جای زیر جامه بلند قدیمی و تنبان کوتاه معمول شد. خانم ها از زری ومخمل و ترمه کشمیری و فاستونیهای فرنگی، نیم تنه و چادر نمازهائی داشتند. چادر نماز را با د کمه و مادگی یا سنجاق طوری به کمر می بستند که مثل دامنهای امروز می شد. زیر جامه ها وار خالقهای ترمه قدیمی بوسیله رفوگرها وصنعت خیاطی تبدیل به نیم تنه و چادر نماز گردید وزیر جامه کوتاه ناصرالدينشاهی که جز چند سالی رواج نداشت ، از پی کار خود رفت. بنا بر این نیم تنه و چادر نماز را باید حد فاصل بين لباس قدیم و لباس امروزه خانمها بشمار آورد . .
منبع : عبدالله مستوفی، شرح زندگانی من، زوار ، تهران چاپسوم، جلد اول صص510-511