نامه حاکی از اضطراب و ناراحتی امیر کبیر به ناصرالدین شاه در اواخر
هو
قربان خاک پای همایونت شوم
در عریضه اول ،جسارت به عرض کردم،که غرض از این عرض زحمت به وجود مبارک نیست، وا لله اگر می دانستم باعث زحمت است جسارت نمی‌کردم. حالا هم باز عرض می کنم که مقصودی از این عرضها ندارم، زیرا که این غلام زحمت و ناراحتی شب و روز را بر خود قرار دادم که شما اظهار راحتی و خوشوقتی بفرمایید، آن هم که نشود،وای بر حال این غلام. دیگر شما پادشاه و ولی نعمت هستید و قادر بر هر طور سیا ستی که در حق این غلام بفرمایید .در این صورت معلوم است در اینگونه عرایض، حق به جانب این غلام نیست. امیدوار است که باعث ملالت خاطر همایون نشود ،زیاده جسارت نورزید .باقی الامر همایون مطاع