Qajarieh, Articles by Fatemeh Ghaziha
  
آخرین نوشته ها
لینک های روزانه
    "... بالفعل ما کوتاه نظران را مظنون است که این کار خوب نشد که چنین شد، اما نیک و بد هر کار را دانندۀ آشکار و نهان بهتر می داند..... "
    بخشی از نامه عباس میرزا بعد از قتل گریبایدوف:
    بعداز انعقاد قرارداد ترکمان چای، اولین سفیری که از طرف روسها به ایران آمد "الکساندر گریبایدوف" بود. وی در مذاکرات ترکمان چای فعالانه شرکت داشت و تمامی شرایط عهدنامه را همانا او تنظیم کرده بود. به همین دلیل حکومت روسیه تزاری برای پست وزیر مختاری روسیه در ایران گریبایدوف را که متن روسی عهدنامه ترکمان چای به انشا و قلم او بود، به سمت وزیر مختار به ایران اعزام نمود. بطور خلاصه این شخص که خود را نماینده فاتحی در کشوری مغلوب تصور می‌کرد، بنای تفاخر و بی‌اعتنائی به شاه و خشونت و بدرفتاری به مردم را گذاشت و هر روز به وجهی موجبات رنجش شاه و مردم را فراهم می آورد. چنانکه قزاقها و پیشخدمت‌های سفارت در حال مستی در بازارها و معابر هر نوع خفت و بی‌احترامی در حق مردم روا می‌داشتند. تا اینکه طی حوادثی و طبق رأی علما، مردم به یکباره سر به شورش برداشته و نزدیک به یکصد هزار زن و مرد غوغاکنان به طرف سفارت روسیه به راه افتادند. گریبایدوف که متوحش شده بود و خود را در خطر جدی می‌دید، مردم را هدف گلوله قرار داد، ولی دیر شده بود و مردم به داخل عمارت هجوم برده و گریبایدوف و کلیه اعضای سفارت به جز ملسوف که پنهان شده بود را به قتل رساندند. بدین ترتیب، درست یک سال بعد از انعقاد معاهده ترکمان چای اولین نماینده روس در تهران بدست مردم دل سوخته کشته شد. در آن روزها چون روسها با عثمانی جنگ داشتند به ایران زیاد سخت نگرفتند. دولت ایران هم از دلجوئی به هیچ وجه کوتاهی نکرد، جسد گریبایدوف را با احترام کامل به قفقاز فرستاد، آتش‌بازی نیمه شعبان را موقوف کرد و هیأتی را از جانب ایران به معیت خسرو میرزا فرزند خوش سیما و آداب‌دان عباس میرزا جهت عذر خواهی به پترزبورگ روانه نمود و بدین ترتیب این واقعه که می‌توانست برای روسیه تزاری بهانه جنگ باشد با عذرخواهی رسمی ایران پایان پذیرفت.
    البته بر نگارنده روشن است که اعضای محترم انجمن پژوهشگران تاریخ به خلاصه‌ای که درج شد آگاهی دارند، لذا مطلب فوق را از آن جهت ارائه نمودم که عبارات ذیل را از عباس میرزا نقل کنم:
    "عباس میرزا که کمال عذر خواهی را از دولت روسیه بجای آورده بود، در همان زمانها نامه ‌ای به میرزا موسی برادر قائم مقام که در آن زمان در مشهد اقامت داشت (شاید در ارتباط با تولیت آستان قدس) در باره واقعه قتل گریبایدوف نوشت که بخشی از آن چنین است:
    بالفعل ما کوتاه نظران را مظنون است که این کار خوب نشد که چنین شد، اما نیک و بد هر کار را دانندۀ آشکار و نهان بهتر می‌داند، شاید که چو وا بینی خیر تو در آن باشد، اقلاً اینقدر خیر و خاصیت دارد که اگر باز به فضل خدا صلحی منعقد شود، هر که به سفارت آید این گونه جسارت نتواند کرد"

    ر.ک. فاطمه قاضیها، اسنادی از روند اجرای معاهده ترکمانچای،چاپ دوم، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران،صص۲۹
    برای آگاهی از شرح کامل ماجرا .ر.ک. همین صفحه از معاهدۀ ترکمانچای تا عهدنامۀ مودت (۱۲۴۳ - ۱۳۴۰ق.)
    جمعه ۱۱ تير ۱۳۹۵ ساعت ۲:۴۱
    نظرات



    نمایش ایمیل به مخاطبین





    نمایش نظر در سایت